Rumah Sakit
Door: Kim
Blijf op de hoogte en volg Kim
01 Februari 2011 | Indonesië, Samosir
Ik zit hier nu al 5 minuten te bedenken wat ik de rest van de week ook alweer allemaal beleefd heb, maar ik weet het echt niet meer.. Het heeft veel geregend, met Yuli alleen op de scooter te winkelen geweest, bijna aangereden door een auto die te veel op de rechterbaan reed, ik was nu druk bezig met de scooter te weg op te krijgen, kon zo snel even niet bedenken waar de rem ook alweer zat, maar het ging allemaal goed XD
Zaterdag werd ik ziek, werd wakker met het gevoel van, volgens mij ben ik ziek, maar naja, het zal wel. Dagelijkse routine, ontbijten, de gedachte aan eten maakte me al misselijk, dus dacht laat ik dan eerst maar 1 broodje proberen, 2 happen met moeite weggewerkt, thee meegenomen en weer op bed gaan liggen.. Om 10u er weer uit, Yuli en Ganda kwamen net terug van de markt, sakit? Yeah I think so.. Een appelt proberen te eten, maar na 2 stukjes naar de wc sprinten, alles er weer uitgekotst, dus ik weer op bed.. Later weer geprobeerd wat te eten, weer linea recta richting de wc, Ganda vroeg of ik naar het ziekenhuis (rumah sakit) wou, maar in Nl ga je alleen naar het ziekenhuis als het behoorlijk ernstig is, dus nee het hoeft niet, vast een griepje ofzo, gaat wel weer over.. Maar goed na nog 2 keer boven de wc gehangen te hebben was ik compleet leeg, geloof dat ik nog geprobeerd heb een beetje watermeloen te eten, 3x raden waar dat belande, dus toen Ganda weer vroeg of ik naar het ziekenhuis wou, dikke prima, ik was er klaar mee. Had het continu ijskoud, lag onder 2 dekens en zodra ik het warm kreeg en het zweet me begon uit te breken wist ik dat ik moest rennen..
Hij een becak aangehouden, wij naar het ziekenhuis. Van buiten is het echt een schitterend mooi wit gebouw, met blauwe accenten, overal en nergens zijn ze nog wel aan het bouwen, maar het ziet er nog steed sheel mooi uit. Wij komen binnen in een heel donker hok, 3 zusters zitten aan een tafel, er loopt ergens een dokter rond. Zijn ook gelijk aan de beurt, zuster vraagt naar de standaard dingen, ik had uiteraard mijn lijst met medicijnen meegenomen, hoe ik die tot me nam, of ik ze vandaag allemaal gehad had, toen mocht ik op een bed liggen (eindelijk!) werd mn bloeddruk gemeten, naar mn hartslag geluisterd, toen ging ze even op mn buik kloppen, niet fijn! Geen symptomen van malaria, ik mocht blijven liggen, keek uit op 4 andere bedden, met oudere mannen erin, sommigen met een infuus, anderen lagen te slapen of hadden familie om zich heen. Na een paar minuten komt Ganda er weer aan, trekt me in 1 ruk overeind, trekt mn jas aan, ik ga ervan uit dat we die kant op gaan, maar hij moest nog even wat bespreken, dus ik zit daar, geprobeerd om tegen het schotje achter me te leunen, maar die gaf mee, niet zo verstandig en het zweet breekt me uit. Ik Ganda roepen, op zoek naar een wc, hij; zeker weten dat je hier wilt, they're not good for you, kan me niks schelen, want er moet weer wat uit. Maar goed, stuk lopen, geen wc, stuk verder lopen, zitten mensen op de trap van het gebouwtje (het hokje uit en we stonden buiten..), daarbinnen was een wc, allebei bezet, wachten.. Staat een tafel met wat kussen, ik erover heen leunen, ging weer iets beter, kwam niks uit, dus we konden wel weer terug. Maar goed, zonder eten, geen energie, was het een pokke end lopen! Ganda heeft me zwaar ondersteunt, heeft ook het meeste lopen voor mij gedaan, zodra we terug waren ben ik weer op het bed neergeploft en lag daar wel prima! Zuster kwam nog bij me, van je moet wel eten! Ja dat snap ik ook wel, maar als het er gelijk via dezelfde weer er weer uit gaat heeft het weinig zin.. Maar goed, braaf ja en amen knikken..
Uiteindelijk een hoop medicijnen, zonder bijsluiter of instructie, meegekregen, thuisgekomen eerst op bed.. Daarna van Yuli het roze drankje gevoerd gekregen, zag eruit als yoghi, was voor mn maag, na een half uur moest ik eten, prima, ik weer verder slapen. Geloof dat ik 3 happen gehad heb en alweer boven de wc hing..
's Avonds toch weer geprobeerd wat te eten, lag op de bank in de keuken, Yuli heeft me watermeloen gevoerd, de kinderen en Ganda vonden het uitermate grappig, en ja er is een foto van :S Dat bleef gelukkig wel binnen!
Zondag ging het iets beter, het eten bleef binnen, maar nog steeds behoorlijk zwak. Probeerde steeds wat rond te lopen, maar na 5, 10 minuten moest ik alweer liggen.. Zwaar frustrerend. Sylvie heeft nog gebeld, was wel even fijn om een gesprek in het nederlands te kunnen voeren. Ook zij pushte mij om te eten. Ze vertelde me dat ik niet de eerste was die ziek werd, alle vrijwilligers werden ziek, alleen zij waren dat allemaal in hun eerste week, ik 'pas' na 2.5 week.. Tsja, is het nou beter of slechter? Was liever helemaal niet ziek geweest! Later nog met mam en Myrna gebeld, ook erg fijn :) of ik er wel aan dacht om opa te feliciteren, uiteraard, al lang gedaan ^^
Gister ging het weer iets beter, maar wederom nog steeds erg zwak, op een gegeven moment toch weer dat roze drankje gekregen, had ik beter niet kunnen doen, daarna werd ik weer misselijk van de geur van eten, de gedachte aan eten, werkte compleet averechts! Blijf het wel gewoon bij mn eigen pillen houden..
Maar ze zijn hier zoo lief! Continu vragen hoe het gaat, de kinderen ook, sehat? Oftewel, weer beter? Yuli wil alles voor me maken/snijden/schillen/koken, zolang ik maar eet!
Nu gaat het weer iets beter, nog steeds heel erg zwak, maar heb dan ook 3 dagen amper gegeten, het enige waar ik niet misselijk van werd was fruit, dus veel watermeloen, gewone meloen, appels en bananen.. En mie goreng.. Dus we zullen zien hoe het vandaag gaat, hou het aardig lang vol achter de computer, ben ik wel blij om :) maar ga zo toch maar weer ff liggen haha
Ik hou jullie op de hoogte!
Zaterdag werd ik ziek, werd wakker met het gevoel van, volgens mij ben ik ziek, maar naja, het zal wel. Dagelijkse routine, ontbijten, de gedachte aan eten maakte me al misselijk, dus dacht laat ik dan eerst maar 1 broodje proberen, 2 happen met moeite weggewerkt, thee meegenomen en weer op bed gaan liggen.. Om 10u er weer uit, Yuli en Ganda kwamen net terug van de markt, sakit? Yeah I think so.. Een appelt proberen te eten, maar na 2 stukjes naar de wc sprinten, alles er weer uitgekotst, dus ik weer op bed.. Later weer geprobeerd wat te eten, weer linea recta richting de wc, Ganda vroeg of ik naar het ziekenhuis (rumah sakit) wou, maar in Nl ga je alleen naar het ziekenhuis als het behoorlijk ernstig is, dus nee het hoeft niet, vast een griepje ofzo, gaat wel weer over.. Maar goed na nog 2 keer boven de wc gehangen te hebben was ik compleet leeg, geloof dat ik nog geprobeerd heb een beetje watermeloen te eten, 3x raden waar dat belande, dus toen Ganda weer vroeg of ik naar het ziekenhuis wou, dikke prima, ik was er klaar mee. Had het continu ijskoud, lag onder 2 dekens en zodra ik het warm kreeg en het zweet me begon uit te breken wist ik dat ik moest rennen..
Hij een becak aangehouden, wij naar het ziekenhuis. Van buiten is het echt een schitterend mooi wit gebouw, met blauwe accenten, overal en nergens zijn ze nog wel aan het bouwen, maar het ziet er nog steed sheel mooi uit. Wij komen binnen in een heel donker hok, 3 zusters zitten aan een tafel, er loopt ergens een dokter rond. Zijn ook gelijk aan de beurt, zuster vraagt naar de standaard dingen, ik had uiteraard mijn lijst met medicijnen meegenomen, hoe ik die tot me nam, of ik ze vandaag allemaal gehad had, toen mocht ik op een bed liggen (eindelijk!) werd mn bloeddruk gemeten, naar mn hartslag geluisterd, toen ging ze even op mn buik kloppen, niet fijn! Geen symptomen van malaria, ik mocht blijven liggen, keek uit op 4 andere bedden, met oudere mannen erin, sommigen met een infuus, anderen lagen te slapen of hadden familie om zich heen. Na een paar minuten komt Ganda er weer aan, trekt me in 1 ruk overeind, trekt mn jas aan, ik ga ervan uit dat we die kant op gaan, maar hij moest nog even wat bespreken, dus ik zit daar, geprobeerd om tegen het schotje achter me te leunen, maar die gaf mee, niet zo verstandig en het zweet breekt me uit. Ik Ganda roepen, op zoek naar een wc, hij; zeker weten dat je hier wilt, they're not good for you, kan me niks schelen, want er moet weer wat uit. Maar goed, stuk lopen, geen wc, stuk verder lopen, zitten mensen op de trap van het gebouwtje (het hokje uit en we stonden buiten..), daarbinnen was een wc, allebei bezet, wachten.. Staat een tafel met wat kussen, ik erover heen leunen, ging weer iets beter, kwam niks uit, dus we konden wel weer terug. Maar goed, zonder eten, geen energie, was het een pokke end lopen! Ganda heeft me zwaar ondersteunt, heeft ook het meeste lopen voor mij gedaan, zodra we terug waren ben ik weer op het bed neergeploft en lag daar wel prima! Zuster kwam nog bij me, van je moet wel eten! Ja dat snap ik ook wel, maar als het er gelijk via dezelfde weer er weer uit gaat heeft het weinig zin.. Maar goed, braaf ja en amen knikken..
Uiteindelijk een hoop medicijnen, zonder bijsluiter of instructie, meegekregen, thuisgekomen eerst op bed.. Daarna van Yuli het roze drankje gevoerd gekregen, zag eruit als yoghi, was voor mn maag, na een half uur moest ik eten, prima, ik weer verder slapen. Geloof dat ik 3 happen gehad heb en alweer boven de wc hing..
's Avonds toch weer geprobeerd wat te eten, lag op de bank in de keuken, Yuli heeft me watermeloen gevoerd, de kinderen en Ganda vonden het uitermate grappig, en ja er is een foto van :S Dat bleef gelukkig wel binnen!
Zondag ging het iets beter, het eten bleef binnen, maar nog steeds behoorlijk zwak. Probeerde steeds wat rond te lopen, maar na 5, 10 minuten moest ik alweer liggen.. Zwaar frustrerend. Sylvie heeft nog gebeld, was wel even fijn om een gesprek in het nederlands te kunnen voeren. Ook zij pushte mij om te eten. Ze vertelde me dat ik niet de eerste was die ziek werd, alle vrijwilligers werden ziek, alleen zij waren dat allemaal in hun eerste week, ik 'pas' na 2.5 week.. Tsja, is het nou beter of slechter? Was liever helemaal niet ziek geweest! Later nog met mam en Myrna gebeld, ook erg fijn :) of ik er wel aan dacht om opa te feliciteren, uiteraard, al lang gedaan ^^
Gister ging het weer iets beter, maar wederom nog steeds erg zwak, op een gegeven moment toch weer dat roze drankje gekregen, had ik beter niet kunnen doen, daarna werd ik weer misselijk van de geur van eten, de gedachte aan eten, werkte compleet averechts! Blijf het wel gewoon bij mn eigen pillen houden..
Maar ze zijn hier zoo lief! Continu vragen hoe het gaat, de kinderen ook, sehat? Oftewel, weer beter? Yuli wil alles voor me maken/snijden/schillen/koken, zolang ik maar eet!
Nu gaat het weer iets beter, nog steeds heel erg zwak, maar heb dan ook 3 dagen amper gegeten, het enige waar ik niet misselijk van werd was fruit, dus veel watermeloen, gewone meloen, appels en bananen.. En mie goreng.. Dus we zullen zien hoe het vandaag gaat, hou het aardig lang vol achter de computer, ben ik wel blij om :) maar ga zo toch maar weer ff liggen haha
Ik hou jullie op de hoogte!
-
01 Februari 2011 - 06:06
Hillie:
En dan ben je ineens heeeeeeel ver weg. Maar wel in goede handen gelukkig. Ben je daar op voor de kinderen te zorgen en dan is het ineens andersom. Ook wel grappig eigenlijk. Nou, snel weer beter worden, meid. Dan kun je weer leuke dingen doen met de kinderen.
Liefs -
01 Februari 2011 - 18:02
Koosje:
Snel weer beter worden. -
01 Februari 2011 - 18:17
Janine:
wat lig je er daar toch schattig bij! Die wc rol maakt het helemaal af ;)! Haha en dan staat er onder de foto: Verzend als wenskaart.. Laten we dat maar even niet doen denk ik haha! Beterschap Kim! -
01 Februari 2011 - 19:33
Marian:
Nou, je ziet er wel heel ziekjes uit zo, ik hoop wel dat je nu het ergste hebt gehad! Ik denk dat Sylvie wel gelijk heeft, dat iedereen in het begin ziek wordt. Je lichaam moet natuurijk ook aan al die veranderingen wennen. Maar dat zal vast helemaal goed komen, en beter nu waar je liefdevol verzorgd wordt, dan wanneer je in je eentje door Thailand gaat reizen, toch? Knap maar gauw weer op mopje, kan je weer gaan genieten van de mooie wereld om je heen.
O ja, vandaag hebben we je kaart ontvangen, is maar 18 dagen onderweg geweest, dus dat valt nog mee :-)
Dikke kus vanuit ons koude kikkerlandje -
01 Februari 2011 - 20:11
Hillie:
Hey verhipt!!! Ik wil ook wel zo'n kaart.... -
01 Februari 2011 - 22:07
Bonny:
Hey Kim! wat vervelend dat je je zo *** voelt! (Volgens Annemarie moet je op zoek naar norit in een geel/oranje doosje, iets van 9 tegelijjk nemen en je voelt je gelijk stukken beter!)
Bedankt voor je leuke kaartje :D
Beterschap! Kus -
02 Februari 2011 - 12:20
Opa En Oma:
Lieve Kim, Jou mail met het ziektebeeld gelezen.Je moet maar zo rekenen dat het
dikste nieuws maar drie dagen duurt en dat zal met jou ook wel zo gaan. Vanmorgen de kaart ontvangen [2 febr] heel fijn en bedankt. Maandag zijn wij naar de crematie van Lammert geweest. Erg indrukwekkend.
Wij komen nu weer wat tot rust.In het weekend veel bezoek gehad met mijn verjaardag. Wel gezellig maar wij hebben onze Kim toch wel gemist, maar dat maken we wel goed als je weer terug bent. Geniet eerst maar van je verblijf in Indonesia. Ook wel fijn zo'n dagje uit met Ganda naar Tuk Tuk.Maak maar veel foto's dan genieten wij daar later weer van. Wij wachten met spanning op het volgende bericht en vermeld daar even in of jij de reactie van ons goed hebt ontvangen.
Liefs en kus van opa en oma. -
02 Februari 2011 - 21:46
Myrna:
Hee Kim.
Vind het heel sneu om je verhaal zo te lezen :( en helemaal als ik je foto zie!.. Ben wel blij dat het alweer een beetje beter met je gaat!
Je kan nu iig zeggen dat je in het ziekenhuis in Indonesië hebt gelegen ;)..
Was erg blij om je stem zaterdag weer even te horen, en vond het kaartje ook super :)..
Hoop dat je snel nieuwe foto's plaatst, want ik ben wel heel nieusgierig naar alles.. Heb ook een hyves voor ons geopend zodat we daar allemaal foto's op kunnen zetten.. Hoop dat je ze dan wel kan bekijken! Jij kan er ook inloggen, ik heb de inloggegevens naar je gemaild!
Heel veel beterschap en een hele dikke knuffel!
Liefs Myrna & Robert -
03 Februari 2011 - 08:26
Nichtje Cindy:
Hey spetter!
Apa?
Waarschijnlijk ben je nu al weer beter, en race je weer rond op de brommer!
Ziek zijn is natuurlijk niet leuk, maar ik geniet wel van je verhalen!!
Dikke cium!
Cindy
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
