Pusuk Buhit beklimmen

Zaterdag hadden de kinderen libur, in Nederland zouden we dat gewoon weekend noemen, maar hier is het dus vakantie. Paar dagen van te voren had ik al bedacht dat ik wel een soort van hike met ze kon doen, met onderweg wat spelletjes. Met Ganda onderweg gegaan om een soort van route uit te zetten, in elk geval even kijken waar ze langs zouden kunnen lopen en waar de scooters kon komen.. Maar elke keer riep hij, jauh jauh!! Te ver, ze gaan dit niet leuk vinden, ze willen niet ver lopen etc etc. Dus, ik werd er redelijk chagerijnig van en had niet echt zin meer om iets te gaan bedenken. Eerst vragen of ik wat met ze wil gaan doen en vervolgens alles af lopen kraken terwijl het nog niet eens klaar is en hij niet eens zeker weet of ze het wel of niet leuk vinden. Hij is nog nooit eerder met ze de bergen in geweest en ik wel en dat vonden ze fantastisch! Plus dat ik het met scouting ook altijd dik naar mn zin had, niet dat ik het lopen nou zo leuk vond, maar vond het altijd mega gezellig.
Anyway, ik had een beetje de balen maar vond het niet nodig om dat de kinderen te laten merken, dus met hen wat lopen ouwehoeren. Gevraagd wat ze wilden doen, hier blijven, ergens heen gaan, spelletjes doen, wat? Pergi ke gunung, oftewel naar de bergen! En dan niet degene achter ons, waar we al geweest zijn, maar aan de andere kant van Pangururan en aan de andere kant van danau Toba! Vertrek om 6 uur. 6 uur!!! OMG en ik ben al zo’n ochtend mens.. Maar goed, ‘s ochtends om kwart over 6 vertrokken, een aantal flessen water mee, wat stukken watermeloen en voor iedereen een zakje met crackertjes.. Ik zat te twijfelen tussen mn bergschoenen (van 140 euro!!) of mn sandalen, die me nog nooit in de steek hebben gelaten. Maar goed, ik had zoiets van ik heb die schoenen gekocht voor bergwandelingen, dus ik ga ze dragen ook! Met mn anti mosquito sokken en overal en nergens autan gesmeerd en I was ready to go!
We waren nog niet eens bij de berg aangekomen (wel al minstens een uur, 1.5 uur onderweg..) of ik liep al op blote voeten. Mn linkerhak gleed in de schoen en het begon behoorlijk pijn te doen. Maar, bij het pad berg opwaards, erg veel modder, dus toch maar weer de schoenen aan en gaan met die banaan!
Een giga klote pad, modder en overal stenen, compleet anders dan de berg hier achter, plus dit was ook veeel stijler, berg is ook aardig wat hoger.. Halverwege helemaal kapot, dus blij dat ik mn medicijnen mee had! Kinderen vroegen of ik al weer terug wou, nee! We gaan naar de top! Bijna bovenaan hebben ze allemaal plantages, koffie, bananenbomen, etc etc. Plus een hele hoop honden om mogelijke dieven weg te jagen. In een beschut stukje even pause houden, watermeloen eten (zijn altijd al lekker, maar nu!!! Honger, dorst, warm, bezweet dus extra lekker haha) en een hints doen! Ze wisten eerst niet goed wat ze met de briefjes moesten (engels en indonesisch) maar uiteindelijk vonden ze het erg leuk! Uiteraard waren we nog lang niet op de top, het leek zo, maar de berg had nog een extra top.. Dus wij weer verder, bij een huisje wat chips en lekkers gekocht en toen vonden we het allemaal wel prima, pulang? PULANG!! (naar huis!) Wij weer terug naar beneden en ik ben braaf mn chipjes aan het eten, grijpt ineens Mesieli mn zakje, graait, haalt er iets van een papiertje uit, wat?? Surprise! Delima also! Blijkt het een briefje van 2.000 rupiah te zijn, Delima ook 2.000 rp. Dus uiteindelijk gratis gegeten en geld toegekregen!
Anyway, via een ander ‘pad’ weer naar beneden gegaan. Heb er een paar foto’s van en echt een pad kan je het niet noemen. Yuli vertelde dat ze dat een muizenpaadje noemen. Ontzettend stijl, af en toe niet te zien waar je je voeten moet neerzetten vanwege overhangende bladeren/taken. Ik gleed een paar keer bijna uit, dus Delima pakte mn hand vast, zij mij ondersteunen en ik haar weer. Mesieli achter ons, sneller! Ja daag!! Was een paar keer blij met mn stevige wandelschoenen, maar waarschijnlijk ga ik de volgende keer toch gewoon weer op sandalen XD Uiteindelijk is Delima 5x op haar kont gevallen, de 4e keer trok ze mij mee, Mesieli nog onderuit gegaan, dus ik vond rustig aan dikke prima! Ook omdat mijn benen eigen continu aan het trillen waren, net als die van Delima.. Ja, we waren aardig kapot! Maar goed, stoppen of alleen even uitrusten was ook geen optie (okay toen we samen op de grond lagen zijn we even blijven liggen haha) want het was een vet smal paadje!! Dus toch maar weer door!! De rest was natuurlijk al lang beneden terwijl wij nog midden op de berg waren. Maar goed, liever wat langzamer naar beneden gaan, dan helemaal niet beneden komen! Maar, onderweg kwamen we nog een klasgenoot van Delima tegen, wat betekend dat die elke dag dat pad moet lopen!!!! Respect! In elk geval, de jongens beneden hadden al een becak geregeld, dus toen we einelijk beneden kwamen, wat waarschijnlijk een tocht van minimaal een uur was, over het muizenpaadje, konden we gelijk in de becak stappen, met zn 8en weer naar huis! OMG ik was kapot en giga veel dorst!! Dus thuis gekomen eerst drinken, drinken en drinken. Beetje gegeten, Ganda had al een ei voor me gebakken, de kinderen zaten al aan de nasi, maar ik had gewoon geen honger, plus dat ik al een pisang goreng op had ^^ en ik had zoiets ik wacht wel tot 1 uur, 11 uur is een beetje te vroeg om al mn middag eten te doen.. Maar al met al, toch bijna 5 uur onderweg geweest!

Was ontzettend moe, dus wou eigenlijk gaan slapen, maar eerst de foto’s even bekijken ;) toen Ganda bij me kwam, kelapa!! Er staan hier 2 palmbomen, 1 is enorm hoog en de ander iets kleiner. Marinus is de enige die erin durft te klimmen en vandaag was de dag! Heb er een filmpje van! Hij is als een soort van kicker die boom in geklommen, trossen kokosnoten losgehakt, de rest schuilen want de kokosnoten kwamen echt HARD naar beneden! Nogmaals, statistieken over hoeveel mensen wel niet sterven door een kokosnoot op hun hoofd, zijn echt niet leuk als je er daadwerkelijk voor moet oppassen!
Hier zijn ze groen en lijken totaal niet op wat er in Nl in de supermarket ligt. Smaak is ook anders plus hier zit echt belachelijk veel vocht in. In Nl mag je blij zijn met een half kopje kokosmelk, hier 2 glazen kunnen vullen nadat ik al aardig wat slokken zo uit de kokosnoot had gedronken! En zoet dat het is! De kokos zelf smaakt ook anders, minder sterk maar errug lekker!

Daarna met Delima en Happy nog even gezwommen, was wel klaar met mn zwembroek tot op mn knieen, zo worden mn benen nooit bruin! Dus een kort broekje aangedaan, niet alleen voor de kinderen, maar ook uit zelfbescherming tegen de buren ;) maar dat was wel even fijn! Helemaal na de zware berg tocht, beetje ontspannen wat dopperen.. Wat uiteraard weer door de honden verstoord moest worden, die de arme buffels weer een flink stuk het water in hadden gejaagd. Maar, wat wel weer grappig was, op een gegeven moment kwam een kerbau onze kant op rennen, honden sprongen er achter aan, maar, daar was het ondiep! Dus allemaal zeiknatte honden, die hier helemaal niet van zwemmen houden haha, net goed! Maar goed, toch maar weer de honden weggejaagd, steentjes lopen gooien, dus uiteindelijk hielden ze wel weer op.. Leuk, overactieve bodyguards..

Gister echt vet veel spierpijn!! En het leuke is, als je naar het kinder gedeelte gaat, vanuit de keuken, moet je omhoog en als je vervolgens naar mijn kamer wilt, weer naar beneden.. En dat deed pijn!!!! Maar goed, vandaag gaat het iets beter, voel mn benen nog steeds maar blijf bewegen en rekken en strekken ;) Misschien vanavond maar even naar de hotsprings, gister regende het dus dat kon niet, maar wat warm water zou wel goed zijn voor mn spieren, dus wie weet vanavond!! :D

Woensdag ga ik met Ganda naar Siantar, om mn visum te verlengen, wat betekend dat ik hier alweer bijna 2 maanden ben (vrijdag..) en daarna met de trein (whooeeehooee) door naar Medan, heb toch echt weer geld nodig, wat ik begin februari gepint heb is alweer op.. En moet een pakketje versturen en heb gemerkt dat kaartjes vanaf Medan veeeel sneller aankomen, dus ben benieuwd hoe het met het pakketje gaat, mam laat je weten wanneer het aangekomen is?!

Hillie en Janny, iedereen was hier errug blij met het pakketje, al miste er wel 1 onderdeel.. Vooral de vliegtuig stickers waren snel op haha
Het speelboekje vinden ze allemaal leuk, ook de oudste kinderen ;) dus erg geslaagd, dank jullie wel!

Liefs Kim