Vakantie, verjaardag en doktersvisite

We zijn nu al bijna een week verder maar nog steeds hebben we niets gezien of gehoord van/over Happy..
Weet verder ook niet wat ik er nog over kan zeggen.. Dus ik ga jullie gewoon vertellen over de afgelopen week.

Dinsdag hadden Delima en Bonokhi vakantie, wou met ze naar het batak museum, dus wij met de bus, 's ochtends mie gekocht, eitje gebakken, 3 flesjes drinken mee en nog wat koekjes and we were ready to go!
Na meer dan een half uur later (ze begonnen zich al af te vragen of wij er ooit nog kwamen, ik ben ondertussen al gewend aan het lange wachten..) kwamen we aan. Van te voren had ik al gezegd dat ik niet veel geld had, uitgelegd van mn pinpas, dus dat ze zelf ook wat mee moesten nemen want ik kon niet alles voor ze betalen.. Bleek dat het batak dansen 30.000 rupiah per persoon was, dus voor 3 personen 90.000 en ik had maar 50 of 60 bij me.. Ze hadden zelf het geld ook niet, dus helaas pindakaas. Wij toch even het batakhuis (wat we hier zelf ook hebben) bekeken, met alle traditionele spullen etc binnen. Boot gekeken maar voor de rest was het niet echt spectaculair.. Verder gelopen richting het water, legde er net een boot aan, allemaal toeristen! Belgen, engelsen en nederlanders! OMG wat mis ik het nederlands! Maar goed, ik was uiteraard te verlegen om ze aan te spreken *grin*
Uiteindelijk weer terug, hoorden we de muziek voor de batak dans, ik vond dat we vanaf buitenaf wel konden kijken, maar dat vonden ze geen goed idee, zometeen worden ze boos! Maar jij mag wel naar binnen gaan, wij wachten buiten wel, no problem! Problem! Ik ga echt niet alleen naar binnen terwijl ik weet dat zij buiten staan te wachten. We gaan met zn allen of we gaan niet, that's just the way I am.. Dus.. Wij maar gaan lopen , op een berg wat gegeten. Weer verder lopen, langs allemaal velden wat ze op dat moment met de hand aan het omploegen waren.
Echt, soms voelt het alsof ik 50 jaar terug de tijd in ben gegaan..

Anyway, met de bus weer terug, nog een ijsje gehaald en de rest terug gelopen. 's Middags Mesieli brommer rijles gegeven, hij is de enige van de oudste jongens die niet kan rijden! Nah okay, de laatste keer dat hij had gereden was toen hij 10 (!!) was.. Hij vond het fantastisch!! Later Ganda gevraagd of hij met hem de weg op wou, maar ze willen niet dat hij het leert want ze zijn bang dat hij een ongeluk krijgt, de andere jongens zijn ook al een keer gevallen.. Maar goed, uiteindelijk zal hij het toch een keer moeten leren, hij gaat een keer op zichzelf!
Maar goed, later op de dag kwam hij bij me, hij wou nederlands leren! Tellen, het alfabet, toen wat standaard zinnetjes.. Maar, dat was nog niet genoeg! Hij op de achterkant allemaal woorden geschreven en ik kan met trots vertellen, dat ik 9 van de 10 zonder woordenboek kon opschrijven!! Terwijl we daarmee bezig waren, vertelden de kinderen ineens, Marinus is jarig! Huh, okay and a 1 2 3, happy birthday to you!
Toen gelijk naar Ganda en Yuli gelopen, Marinus is jarig! Oh eeh, no party! Eh okay.. Het werd dus niet gevierd. Ten eerste waren ze het vergeten en vervolgens wordt het gewoon niet gevierd! Dat kan toch gewoon niet? Het boek met de gegevens van de kinderen nagekeken, daar stond het ook nog eens verkeerd in, zucht..
Maar dus, later op de avond, toen bijna iedereen naar bed was, zat ik alleen nog met Mesieli aan de tafel, vroeg hij ineens; do you like it here? Eh, sometimes.. I miss my family and friends.. And you?
Sometimes, I also miss my friends and family..
En ik weet verder niet goed hoe ik het moet omschrijven, maar het was echt een moment tussen ons, een soort van wederzijds begrip..
En natuurlijk wist ik wel dat ze nog wat familie hadden, maar ze hebben hier ook elkaar, gaan hier naar school waar ze vrienden hebben, ze hebben het goed hier. Maar de jongens komen ook allemaal van een ander eiland, met zn eigen taal en cultuur.
Ik heb later gevraagd wie allemaal nog ouders hebben. Mesieli en Marinus hebben allebei alleen nog hun vader, Delima, Darman, Arifin en Bonokhi alleen hun moeder, Yulifao beide ouders en door het briefje weten we dus ook dat Happy zn beide ouders nog had..
In Nederland, als je naar een weeshuis moet, betekend het dat je werkelijk niemand anders meer hebt die voor je kan zorgen.Ik heb, toen ik als leiding mee was met de verkenners van Leeuwarden naar Denemarken, 2 kinderen leren kennen die in een soort van tehuis wonen. Met het meisje heb ik nog contact, zij woont ondertussen ergens anders, heeft een voogd die ze niet zo mag, en het is allemaal behoorlijk zwaar. Ze had een pleeggezin, maar daar kon ze op een gegeven moment ook niet meer wonen. Dus basically gaat ze van hot naar her, zonder enige zekerheid.
Hier, als je naar een weeshuis 'moet', is dat iets positiefs. Het betekend dat je een betere kans op het leven krijgt, elke dag te eten, elke dag naar school. Omdat mensen hier heel erg arm zijn, is dat niet iets wat vanzelfsprekend is.
En ik denk dat ze ook allemaal wel weten dat het een voorrecht is dat ze hier mogen zijn.

Maar goed, de volgende dag ben ik op de computer even heel creabea geweest en heb een hele mooie kaart voor Marinus gemaakt, met foto's en een boodschap van mij, die ik op zn bed heb gezet. Toen met Ganda een taart wezen halen, hij zei eerst dat het 95.000 zou gaan kosten, maar bleek 59.000 :)
Marinus was heel blij met de kaart, heb hier tot nu toe nog nergens een bday kaart gezien dus denk dat dit zn eerste was..
's Avonds was de party! Mesielie op de gitaar (ik had in mijn hele verzameling met bladmuziek voor de gitaar ook happy birthday :D) en de rest zingen en klappen. Echt wat stond die jongen te lachen!!
Moet eerlijk toegeven dat de 'taart' niet heel erg lekker was haha, was meer cake, met aan de zijkant boter zodat de hagelslag eraan vast bleef plakken, maar op dit punt eet ik, op vlees en vis na, alles haha
Ganda heeft wel even verteld dat hij de taart van mij had, dus later boog hij naar me toe, thank you! :D ik zei, well, I think everybody deserves cake on his birthday, waarop Mesieli zich naar mij toedraaide, are you here on my birthday?! Haha, helaas helaas.. Dat gaat me denk ik ook iets te duur worden, hij is jarig op 26 mei, ik op 27 mei en Bonokhi op 28 mei!

Gister kwamen er 3 vrouwen van het ziekenhuis langs (donderdag was 1 van hen al langs geweest met de vraag of het kon. Rond 2 uur zouden ze dan langskomen) om 4 uur met een enorme doos vol met spullen! De kinderen werden erbij geroepen, eerst uiteraard praten, praten en nog meer praten. 1 begon ondertussen alle spullen uit de doos te halen. Bij het zien van de verzameling naalden keek Arifin ontzettend bang!
Ze zouden een gratis onderzoek krijgen, een weeshuis heeft zn voordelen hier.
Darman was als eerst aan de beurt. En als ik denk aan een algemeen onderzoek, denk ik terug aan vroeger bij de schooldokter, lengte, gewicht, hartslag, bloeddruk, oren, ogen, keel..
Enfin, ze gingen Darman nakijken, hij leek totaal niet op zn gemak, dus ze maakten wat grapjes, hij flauw wat meelachen. Toen werd er naar zn hart en longen geluisterd, met het blote oog in zn oor gekeken, gevraagd of hij ziek was geweest en dat was het! Yulifao dezelfde behandeling en was net als Darman totaal niet op zn gemakt. Arifin keek alsof hij ter plekke dood kon neervallen, zo bang was hij haha. Ze veretlden hem over zijn oor, toen werd daar in gekeken, werderom met het blote oog en dat was het. Degene die links zat gaf hem toen wat medicijnen, degene die rechts zat schreef alles op, en die in het midden deed de onderzoeken (om het allemaal even visueler voor jullie te maken). Toen was Mesieli aan de beurt, die al net zo ongemakkelijk keek als de rest (werkelijk waar, ik vond het hilarisch, normaal zijn het allemaal hele grote jongens, maar bij het zien van de dokters kropen ze helemaal in hun schulp!), kreeg wat vitamine B pillen, zodat hij groot en sterk zou worden en toen was Bonokhi aan de beurt, die het geen hol kon schelen wat ze deden, hij vond het allemaal prima! Als laatste Delima (Marinus was naar school) die het ook allemaal zonder blikken of blozen onderging. Uiteindelijk werd aan iedereen vitamine pillen uitgedeeld, Arifin kreeg naast oordruppels ook nog wat andere pillen, geen idee waarvoor.
Op een gegeven moment draait Ganda zich naar mij toe, Kim you much (serieus, ik weet dat hij must bedoeld, maar hij zegt altijd much) help Arifin! Dus mensen, ik ben echt heel dankbaar voor het geld wat jullie al gegeven hebben, maar helaas is het nog steeds niet genoeg, dus ik wil jullie nogmaals vragen of jullie wat kunnen missen.. Misschien familie/vrienden/kennissen/collega's/medescholieren/medestudenten die je kunt benaderen, we zouden het hier echt ontzettend op prijs stellen!!!
Anyhoe, nog wat meer kletsen, voor de kinderen was het mandi tijd dus die begonnen 1 voor 1 de tafel te verlaten. Op een gegeven moment roept Ganda Delima bij zich, 3 cappuccino. Dus zij cappuccino maken, om half 6 kwam Marinus thuis, werd gevraagd of hij gezond was en dat was dat. Toen begonnen ze potjes te vullen, met asperines, anti diarree pillen, nog meer pillen, dozen met pillen, watjes, verband, alcohol (voor medische redenen uiteraard), desinfectie middel, nog meer pillen. Werkelijkwaar! En allemaal gratis!! Wou dat ze ook een budload met vitamine b pillen hadden achtergelaten, zou ik ze niet meer hoeven kopen haha

Maar goed, ik hou ermee op, tijd voor mijn dagelijkse work out, ten eerste omdat het koude douche water dan iets minder erg is (maar dan ook echt maar IETS, blijf er tegen op zien..) en aangezien ik al jaren roep dat ik een wasbordje wil, leek het mij nu weleens tijd om dat te gaan realiseren, plus dat ik op dit tijdstip weinig andere dingen kan doen..
Okay het is hier nu ondertussen 20 voor 8 en nog steeds geen verbinding met internet.. Ben benieuwd wanneer ik eindelijk dit verslag kan plaatsen haha
De volgende ochtend dus! Bedenk me ook net dat op zaterdag avond, het gewoon niet mogelijk is om op internet te gaan, want dan zit iedereen op internet..

Liefs Kim

ps Joop, uiteraard weet ik nog wie jij bent!
En Hillie, alvast gefeliciteerd met je mannetje! Of zoals ze dat hier zeggen, selamat umur tahun!
Anne, met Happy viel om, dat was zaterdag en zondag was hij verdwenen..